kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Jest II połowa XIX wieku - trwa La Belle Époque - postęp techniczny przynosi wynalazki, które trwale przeobrażą życie człowieka (np. telefon, silnik elektryczny, żarówka, wreszcie samochód i samolot), rodzi się kino i fotografia, powstaje szczepionka przeciw wściekliźnie, a w końcu także odkryte zostają promienie X, dzięki którym będzie można dokonywać badań RTG.
„Piękna epoka,” w której Europa cieszy się dobrobytem i spokojem przynosi szczególne zaciekawienie wszystkim tym, co odmienne, nowe, nieznane, dziwne i egzotyczne. Syta i zadowolona z życia burżuazja szuka szczególnych uciech na objazdowych wystawach, zwanych „muzeami” bądź też „gabinetami osobliwości.” To właśnie na wystawach prezentowano zdobycze techniki (np. telefon czy gramofon) ale też „cuda natury” pod postacią karłów, kobiet z wąsami, gigantów, albinosów, murzynów, bliźniaków syjamskich czy ludzi bez rąk i nóg.
Ludzie będący „wybrykami natury” często byli także członami wędrownych trup cyrkowych, wzbudzali zainteresowanie prasy, a także stanowili przedmiot badan naukowych, czy też pseudonaukowych (nie zapominajmy, że XIX wiek to narodziny eugeniki!). Dziś wystawy „ludzkiego zoo” wzbudzają w nas kategoryczny sprzeciw, dla ówczesnych jednak stanowiły rozrywkę podobną mniej więcej do naszego chodzenia do kina…. I teraz przechodzimy do sedna naszej opowieści.
Dnia 12 września 1880 r. w Maniowie Wielkim urodził się Karl Urlich, który również stał się „ciekawostką” pokazywaną m.in. na wystawie osobliwości w Berlinie w 1894 r. „Gigantyczny chłopiec”, gdyż tak ochrzcił go berliński "Illustrirte Zeitung" doczekał się nawet zainteresowania za oceanem – o historii chłopca pisał m.in. "Scientific American" – najstarszy amerykański miesięcznik popularnonaukowy wydawany od 28 sierpnia 1845 roku.
Jak można weń wyczytać, Karl rozwijał się normalnie do trzeciego roku życia, potem rozpoczął się jego gwałtowny i nienaturalny wzrost.
W wieku 13 lat ważył 130 kg i mierzył 1,87 metra wzrostu, mając „gigantyczne” stopy i dłonie. Karl był regularnie badany przez lekarzy, jakkolwiek „nie przejawiał żadnych symptomów innych schorzeń, jego narządy wewnętrzne pracują perfekcyjnie.”
Rozentuzjazmowany Scientific American pisał, że wydawałoby się, że kiedy Karl osiągnie swój wzrost, będzie większy niż jakikolwiek znany olbrzym – jakkolwiek przeglądając oficjalne statystyki największych ludzi świata nie odnajdujemy weń nazwiska chłopca. Niestety nie są znane późniejsze losy Karla Urlicha.
Czy w późniejszych latach jego gwałtowny wzrost wyhamował? Czy spędził całe swoje młodzieńcze lata podróżując jedynie jako „ciekawostka” dla tłumów? Tak czy owak, przypadek Karla Urlicha z Maniowa Wielkiego to kolejna cegiełka budująca niezbyt piękne oblicze "Pięknej epoki."
